“മച്ചാ.. എളിന്തിരി മച്ചാ..”
കാലത്ത്‌ തന്നെ നീ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങും എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ ഞാൻ കണ്ണു തുറന്നു.
“എന്നടാ., കാലൈലെ ഒളറിയിട്ടേയിറുക്ക്‌,” കണ്ണു തിരുമ്മന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ഡൂഡ്‌., ഇറ്റ്സ്‌ ടൈം. 8.15 ഡാ മച്ചാ, ” മുടി ചീകിയൊതുക്കുന്നതിനിടയിൽ രാഹുൽ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണു എനിക്ക്‌ ബോധം വന്നത്‌. ഇന്ന്‌ എഞ്ചിനീയറിങ്ങ്‌ കോളജിലെ ആദ്യദിവസം. ഞാൻ ബക്കറ്റുമെടുത്ത്‌ ബാത്‌ റൂമിലേക്ക്‌ ഓടി. അവിടെയാണെങ്കിലോ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഹർത്താലിന്റെ തലേ ദിവസം ബീവറേജ്‌ ഷോപ്പിനു മുന്നിൽ കാണാറുള്ള അതേ ക്യൂ. അങ്ങനെ ആ ക്യൂവിലേക്ക്‌ എന്റെ പിങ്ക്‌ ബക്കറ്റും സ്ഥാനം പിടിച്ചു. പല്ല്‌ തേച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോഴും എന്റെ ബക്കറ്റ്‌ അവിടെ തന്നെ. ഇനി കുളി നടപ്പില്ല. പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും നോക്കിയില്ല. തിരിഞ്ഞ്‌ റൂമിലേക്ക്‌ ഓടി. യൂണിഫോം ഒക്കെയിട്ട്‌ റെഡിയായി വന്നു. ബെല്ലടിക്കും മുൻപ്‌ ക്ലാസ്സിലെത്തി.
പിന്നിലെ ഒഴിഞ്ഞ സീറ്റിലേക്ക്‌ ഞങ്ങൾ പോയിരുന്നു. ഞാൻ ക്ലാസ്സ്‌ മൊത്തം ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചു. ഇല്ല., ഒരു പെൺകുട്ടിപോലും ഇല്ല. പണ്ട്‌ മുതലേ അത്‌ അങ്ങനെയാണല്ലോ. മെക്കാനിക്കൽ എഞ്ചിനീറിങ്ങ്‌ പെൺപിള്ളേർ എടുക്കില്ല. ഇവിടേം സ്ഥിതി അതുപോലെ തന്നെ. എൻ ട്രൻസ്‌ പരീക്ഷ എഴുതി എവിടേം കിട്ടാതെ വന്നപ്പോ ഇങ്ങോട്ട്‌ പോരേണ്ടിവന്നു. കോയമ്പത്തൂരിലെ കോളേജിൽ മെക്കനിക്കൽ. വിശപ്പ്‌ കലശലായപ്പോ രാഹുലിനെയും വിളിച്ച്‌ ഇന്റർവെൽ സമയത്ത്‌ കാന്റീനിലേക്ക്‌ വിട്ടു. നാലു പേരാണു ഒരു മുറിയിൽ. എന്റെ കൂടെ ബാക്കി മൂന്ന്‌ പേരും തമിഴ്‌ തമ്പികൾ. തമിഴ്‌ പടങ്ങളൊക്കെ സ്ഥിരമായി കാണുന്നത്‌ കൊണ്ട്‌ തമിഴ്‌ നാൻ റൊമ്പ നല്ലാ പേസുവെ..
സീനിയേർസിനു ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങാത്തതിനാൽ കാന്റീനിൽ പേടികൂടാതെ പോകാം. ഞാൻ നേരെ കാന്റീനിലെ മെനുബോർഡിന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ നടന്നു.
പിന്നിലെ ഒഴിഞ്ഞ സീറ്റിലേക്ക്‌ ഞങ്ങൾ പോയിരുന്നു. ഞാൻ ക്ലാസ്സ്‌ മൊത്തം ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചു. ഇല്ല., ഒരു പെൺകുട്ടിപോലും ഇല്ല. പണ്ട്‌ മുതലേ അത്‌ അങ്ങനെയാണല്ലോ. മെക്കാനിക്കൽ എഞ്ചിനീറിങ്ങ്‌ പെൺപിള്ളേർ എടുക്കില്ല. ഇവിടേം സ്ഥിതി അതുപോലെ തന്നെ. എൻ ട്രൻസ്‌ പരീക്ഷ എഴുതി എവിടേം കിട്ടാതെ വന്നപ്പോ ഇങ്ങോട്ട്‌ പോരേണ്ടിവന്നു. കോയമ്പത്തൂരിലെ കോളേജിൽ മെക്കനിക്കൽ. വിശപ്പ്‌ കലശലായപ്പോ രാഹുലിനെയും വിളിച്ച്‌ ഇന്റർവെൽ സമയത്ത്‌ കാന്റീനിലേക്ക്‌ വിട്ടു. നാലു പേരാണു ഒരു മുറിയിൽ. എന്റെ കൂടെ ബാക്കി മൂന്ന്‌ പേരും തമിഴ്‌ തമ്പികൾ. തമിഴ്‌ പടങ്ങളൊക്കെ സ്ഥിരമായി കാണുന്നത്‌ കൊണ്ട്‌ തമിഴ്‌ നാൻ റൊമ്പ നല്ലാ പേസുവെ..
സീനിയേർസിനു ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങാത്തതിനാൽ കാന്റീനിൽ പേടികൂടാതെ പോകാം. ഞാൻ നേരെ കാന്റീനിലെ മെനുബോർഡിന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ നടന്നു.
സമൂസ, സാമ്പാർ വട, തൈർ സാദ്‌, ചപ്പാത്തി ചന മസാല, ബനാനബോളി.
“പളം പൊരി മച്ചാ”, രാഹുൽ പിന്നിൽ നിന്നു പറഞ്ഞു. ഞാൻ കൌണ്ടറിനടുത്തേക്ക്‌ നടന്നു. എന്റെ മുന്നിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയാണു നില്ക്കുന്നത്‌.
“1 കോഫീ 1 ബനാന ബോളി”, അവൾ കൌണ്ടറിലിരിക്കുന്ന തമിഴൻ എന്നു തോന്നിക്കുന്നയാളോട്‌ പറഞ്ഞു.
“12 റുപ്പീസ്‌”, അയാൾ ബില്ല്‌ കൊടുത്ത്‌ കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. അവൾ 20 രൂപ നോട്ട്‌ എടുത്ത്‌ നീട്ടി.
“നോ ചെയ്ഞ്ച്‌ ഗിവ്‌ ചെയ്ഞ്ച്‌”, അയാൾ 10 സെന്റീമീറ്റർ നീളത്തിൽ ഭസ്മക്കുറി തൊട്ട നെറ്റി ചുളിച്ച്‌ കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. അവൾ പഴ്സിൽ പരതാൻ തുടങ്ങി. ജാട കാണിക്കാൻ പറ്റിയ സമയം. “എക്സ്‌ ക്യൂസ്‌ മീ” ഞാൻ ജഗതീഷ്‌ സ്റ്റൈലിൽ പറഞ്ഞു. അവൾ തിരിഞ്ഞ്‌ എന്നെയൊന്നു നോക്കി. ഞാൻ അവളെ നോക്കാതെ കൌണ്ടറിലേക്ക്‌ കടന്നു നിന്നു. നമ്മൾ പണ്ടേ പെൺകുട്ടികളുടെ മുഖത്ത്‌ നോക്കാറില്ലല്ലോ. ;)
“ 2 ടീ ആന്റ്‌ 2 ബനാനബോളി” ഞാൻ പറഞ്ഞു. പൈസ കൊടുത്ത്‌ ഞാൻ ഓഡർ വരുന്നതും കാത്ത്‌ നില്ക്കുകയാണു. എന്റെ അരികിലായി അവളും നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“സമ്മ ഫിഗർ മച്ചാ” രാഹുലിന്റെ കമന്റ്‌ കേട്ടിട്ടാണു ഞാൻ അവളെ ശരിക്കും നോക്കിയത്‌.
“ഓൾ ഫീചേഴ്സ്‌ ആർ ഗുഡ്‌” ഞാൻ കണ്ണിറുക്കികൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു.
നെറ്റിയിലേക്ക്‌ വീഴുന്ന മുടിത്തുമ്പ്‌ ചെവിക്കിടയിലേക്ക്‌ തിരുകിവെക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൾ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞ്‌ നോക്കി. നല്ല ഭംഗിയുള്ള മുഖം. എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി. മലയാളിയാണോ..
അങ്ങനെ ഓരോന്ന്‌ ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ബനാനബോളിയും ചായയും റെഡി.
“ബനാനബോളി തീർന്ത്‌ പോച്ച്‌. ” അവളെ നോക്കി അയാൾ പറഞ്ഞു.
“അയ്യൊ., തീർന്നോ :( ”
ആഹാ മലയാളിയാണല്ലേ.. എന്റെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ലെഡ്ഡു പൊട്ടി. ദേശസ്നേഹത്തിന്റെ അലകൾ ഉയർന്നു.
“യു കേൻ ടേക്‌ ദിസ്‌., എടുത്തോളൂ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാൻ ഒരു ബനാനബോളിയെടുത്ത്‌ അവളുടെ പ്ലേറ്റിൽ വെച്ചു.
“ഏയ്‌., വേണ്ട..” അവൾ പ്ലേറ്റ്‌ എന്റെ നേരെ വെച്ചു.
“ഇറ്റ്സ്‌ ഒകെ യാർ.. എടുത്തോളു..” ഞാൻ വീണ്ടും പ്ലേറ്റ്‌ അവളുടെ അടുത്തേക്ക്‌ വച്ചു.
എന്നിട്ട്‌ ചായയും എടുത്ത്‌ ടേബിളിലേക്ക്‌ നടന്നു. ഞങ്ങൾ ചായ കുടിച്ച്‌ തുടങ്ങി. അവൾ കോഫിയുമെടുത്ത്‌ ഞങ്ങളുടെ ടേബിളിൽ വന്നിരുന്നു.
“ഹായ്‌., താങ്ക്സ്‌.”
“ഇറ്റ്സ്‌ ഓകെ.
ജീവൻ , മെക്കാനിക്കൽ. ഇത്‌ രാഹുൽ എന്റെ ഫ്രണ്ടാണു” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“മായ., സിവിൽ.”
“സിവിൽ ആണോ.. ഒകെ ഒകെ.. നൈസ്‌” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും ബെല്ലടിച്ചു.
നല്ലോരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച്‌ അവൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക്‌ മടങ്ങി.
“എന്നടാ മച്ചാ ഇത്‌.. ” രാഹുലിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണു ഞാൻ അവളിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്തത്‌.
ഞാൻ അവനോട്‌ പറഞ്ഞു.
“ഡാ , ഇന്നു മുതൽ അന്ത പൊന്നു ഉനക്ക്‌ തങ്കച്ചി. പുരിയിതാ..”
(കഥ ഇവിടെ തീരുന്നില്ല. പഴം പൊരിയിൽ നിന്നു പ്രണയത്തിലേക്ക് എത്ര ദൂരമുണ്ടാവും..?)
“ 2 ടീ ആന്റ്‌ 2 ബനാനബോളി” ഞാൻ പറഞ്ഞു. പൈസ കൊടുത്ത്‌ ഞാൻ ഓഡർ വരുന്നതും കാത്ത്‌ നില്ക്കുകയാണു. എന്റെ അരികിലായി അവളും നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“സമ്മ ഫിഗർ മച്ചാ” രാഹുലിന്റെ കമന്റ്‌ കേട്ടിട്ടാണു ഞാൻ അവളെ ശരിക്കും നോക്കിയത്‌.
“ഓൾ ഫീചേഴ്സ്‌ ആർ ഗുഡ്‌” ഞാൻ കണ്ണിറുക്കികൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു.
നെറ്റിയിലേക്ക്‌ വീഴുന്ന മുടിത്തുമ്പ്‌ ചെവിക്കിടയിലേക്ക്‌ തിരുകിവെക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൾ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞ്‌ നോക്കി. നല്ല ഭംഗിയുള്ള മുഖം. എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി. മലയാളിയാണോ..
അങ്ങനെ ഓരോന്ന്‌ ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ബനാനബോളിയും ചായയും റെഡി.
“ബനാനബോളി തീർന്ത്‌ പോച്ച്‌. ” അവളെ നോക്കി അയാൾ പറഞ്ഞു.
“അയ്യൊ., തീർന്നോ :( ”
ആഹാ മലയാളിയാണല്ലേ.. എന്റെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ലെഡ്ഡു പൊട്ടി. ദേശസ്നേഹത്തിന്റെ അലകൾ ഉയർന്നു.
“യു കേൻ ടേക്‌ ദിസ്‌., എടുത്തോളൂ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാൻ ഒരു ബനാനബോളിയെടുത്ത്‌ അവളുടെ പ്ലേറ്റിൽ വെച്ചു.
“ഏയ്‌., വേണ്ട..” അവൾ പ്ലേറ്റ്‌ എന്റെ നേരെ വെച്ചു.
“ഇറ്റ്സ്‌ ഒകെ യാർ.. എടുത്തോളു..” ഞാൻ വീണ്ടും പ്ലേറ്റ്‌ അവളുടെ അടുത്തേക്ക്‌ വച്ചു.
എന്നിട്ട്‌ ചായയും എടുത്ത്‌ ടേബിളിലേക്ക്‌ നടന്നു. ഞങ്ങൾ ചായ കുടിച്ച്‌ തുടങ്ങി. അവൾ കോഫിയുമെടുത്ത്‌ ഞങ്ങളുടെ ടേബിളിൽ വന്നിരുന്നു.
“ഹായ്‌., താങ്ക്സ്‌.”
“ഇറ്റ്സ്‌ ഓകെ.
ജീവൻ , മെക്കാനിക്കൽ. ഇത്‌ രാഹുൽ എന്റെ ഫ്രണ്ടാണു” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“മായ., സിവിൽ.”
“സിവിൽ ആണോ.. ഒകെ ഒകെ.. നൈസ്‌” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും ബെല്ലടിച്ചു.
നല്ലോരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച്‌ അവൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക്‌ മടങ്ങി.
“എന്നടാ മച്ചാ ഇത്‌.. ” രാഹുലിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണു ഞാൻ അവളിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്തത്‌.
ഞാൻ അവനോട്‌ പറഞ്ഞു.
“ഡാ , ഇന്നു മുതൽ അന്ത പൊന്നു ഉനക്ക്‌ തങ്കച്ചി. പുരിയിതാ..”
(കഥ ഇവിടെ തീരുന്നില്ല. പഴം പൊരിയിൽ നിന്നു പ്രണയത്തിലേക്ക് എത്ര ദൂരമുണ്ടാവും..?)
3 പ്രതികരണങ്ങള്‍:
പഴം പൊരിയിൽ നിന്നു പ്രണയത്തിലേക്ക് എത്ര ദൂരമുണ്ടാവും..?)
good information on profile..i liked that...keep writing red letters :)
കോളേജിൽ നിന്നിറങ്ങാൻ ഒരു വർഷം കൂടെ.. അപ്പോഴേക്കും ആ ദൂരം മനസ്സിലാവുമെന്നാണു പ്രതീക്ഷ..
നന്നായിട്ടുണ്ട്
http://truevoiceofidndia.blogspot.in/
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ